Bu dünyadan kimler gelmiş kimler geçmiş… Ne münevverler görmüş ne alimler tanımış bu dünya. Lakin günümüz tarihine en yakın bizimki gibi biri daha tanımamış. Gaddarlarla dolu, astığım astık kestiğim kestik diyenlerin diyârından çıkıp gelmiş. Herkesin bağırıp çağırdığı, ezerek, kızarak çalıştırdığı işçilerin karşısına o güler yüzle çıkmış. Güler yüz ve tatlı dilli olmak onun birinci sıfatıymış. Onun o gülüşü, o tatlı dili günümüzdekiler gibi arkasında çıkarcılık taşımıyormuş. İçten ve samimiymiş. Harbiymiş.
Her dert onun derdiymiş. Kendi derdini müslüman bir kardeşinin derdi yanında hiçe sayarmış. Bu yüzden acısını bir başkasına gösterip bir başkasını üzmemek için gündüzleri güler, gece boyu ağlarmış.
İnsanlar odasına gelirlermiş sinirli bir şekilde. Bazen tek, bazen birbirlerine sinirli çiftler halinde. Odadan çıktıklarında/çıktığında ne dert kalırmış ne tasa. Ne oldu içeride diye sorduklarında onlar da bilmezlermiş. Odasından meselesi hallolmadan çıkan görülmemiş. Onun tek istediği müslümanların huzur içinde birbirleriyle sevişerek yaşamasıymış. Para bulunur, borç ödenir, mal bulunurmuş. Önemli olan kalpleri kazanmakmış.
Tek bununla kalmamış. Gerçek bir münevver gibi geleceği görmüş. Medyanın gücünün farkına varmış. Bir müslüman çocuğun zarar görmesin diye gazete, dergi, yayın demeden her işe koşturmuş, her kapıyı çalmış.
Bakmayın “-mış/-miş” kullanarak bu yazıyı yazdığıma. “-dı/di” kullanarak yazabilmek için nelerimi vermezdim. Her hikayesini anlatan kişinin yerinde olabilmek için neler yapmazdım. Neyse ki dönüp dönüp okuduğum biyografisi az da olsa söndürdü o ateşimi. Yazandan da, yazdırandan da Allah-ü teala bin kez razı olsun.
——-
Serâzât.com’da yayınlanan yazı ve şiirlerin fikrî hakları ilgili yazar ve şairlere aittir. Bütün hakları saklıdır. İzinsiz kopyalanamaz.
