Nakış

Eveeetttt bu kez farklı bir şey deneyelim. Renkli bir kumaş, mesela yeşil, üzerine mor nilüfer, yaprağı da koyu yeşil. Bakalım nasıl olacak. Hemen başlayalım.

Önce açık lila, ardından mor… Göbeğe doğru koyulaştırayım. 1. yaprak, 2.yaprak, 3.yaprak…10 yaprak işlemişim bile. Ama sanki mor ve yeşil yakışmadı. Nasıl yapsam söksem mi? Epey de işledim yaa yazık olacak. Ama epey işledim diye hoşuma gitmeyen bir şeye devam mı edeyim? Nukte, sök gitsin. Baştan başlarsın.

Hiç risk almayıp direk beyaz ve sarı yahut beyaz ve pembe mi yapsam? Yok değişik bir şey yapmak istiyorum.

Bu kez pudra pembe deneyeyim. Giderek koyulaşıp en son kan kırmızıda bitiririm. Heh evet oluyor. Tamamdır rengimi buldum pudra pembe. Yine açık ve mat tonlarda gidiyorum. Lisede resim hocam ‘’Bence sen çok temkinlisin. Renkleri hiç bastırmadan kullanmışsın. Hata yapmaktan bu kadar korkma özgürce boya.” demişti. ‘’Basit bir resim üzerinden bu neyin hayat dersi şimdi? ’’ demiştim içimden. Hem resim dersine de ne gerek var ki sadece boyamak için boyuyorum. Basit değilmiş. Hayat dersleri de her yerdeymiş. Yine de kan kırmızı biraz iddialı oldu sanki. Hayırdır Nukte, neden bu kadar iddialısın? Kime neyi ispatlayacaksın? Narçiçeği kullan. Narçiçeği iyidir.

Pudradan bir koyu tona geçerken çizgi çeker gibi, asker gibi işlemişim. Renkleri biraz birbirine karıştırmak biraz yumuşatmak lazım. Her şey aşamalı olmalı. Uzun düğüm kullan Nukte ve hatırla o asistanın söylediklerini : ‘’Diş kesimin gayet güzel. Dişin anatomisini çok güzel takip etmişsin. Ama biraz köşeli olmuş. Köşeleri yumuşat. Böyle köşeli bırakırsan, bu diş, üzerine gelen çiğneme kuvvetlerini karşılayamaz ve kırılır. Bu gerçek hayatta da böyledir.’’ Bir de göz kırpmıştı. Allah’ım yine bir hayat dersi. Hem de ansızın. Teşekkürler ama yanlış hatırlamıyorsam siz daha geçen gün başka birine ‘’Ya üst dönemden veya asistanlardan birini kafalamaya çalış, değilse bu okul bitmez.’’ diye akıl veren asistandınız. Sanırım sizde hayat dersi bol. Nasıl yapsak? Köşeler kalsa mı gitse mi? Boş ver asistanı. Uzun düğüm Nukte, uzun düğüm.

Çocuklar yine kavgaya tutuştu. Mitozla bölünsem anca yeteceğim ikisine de. Başta yaprak için koyu yeşil düşünmüştüm ama uymadı. Çağla yeşili deneyeyim. En kolay kısmı yaprak olur, sonuçta zemin ve yaprak ikisi de yeşil demiştim ama en çok burada zorlandım. Allah’ım ne zormuş yeşili yeşile uydurmak! Yavrum siz de kavga etmeyin artık.

Ölüm nasıl da aniden geliyor. Akıl alır şey değil. Tomurcuğun sapında kullandım ama kahverenginin bu tonu biraz sert ve keskin durdu sanki. Değiştirmek istiyorum ama değiştiremiyorum. Elim gitmiyor. Oranın hakkı, sert ve keskin kahverengi.

Kasnağın arkası nasıl da karmakarışık. Aralarda kırpık kırpık ipler, renkler, düğümler hepsi birbirine girmiş. Şükür ki kimse görmüyor. Görmeyin. Size gösterdiğim kadarını görün.

Görecekler. Boşa uğraşıyorum. Benim görmediklerimi bile görecekler. Nasıldı çok etkilendiğim o rüyam?

Kocaman bir okul bahçesindeyiz. Oğlum gösteri yapacak. Arkamdan en son yüzünü lisede gördüğüm bir tanıdık sesleniyor. Hayretler içinde dönüyorum. Adını bile zar zor hatırlarken sesini nasıl bu kadar net hatırlıyorum? Senin ne işin var burada? Biraz daha bakınınca bahçede ömrümce tanıdığım tüm insanların toplandığını görüyorum. Ve ne yazık ki herkes burada iyi niyetlerle bulunmuyor. Sen doktor değil misin, sen öğretim üyesi olmadın mı, sen mimardın, sen diş hekimi? Bunca insan işi gücü bırakıp buraya oğlumun gösterisini seyretmeye mi geldiniz, iyi misiniz? En büyük isteklerimden biri oğlumun, olduğu haliyle barışık büyümesiydi. Bunu elimden almanıza izin vermemeliyim. Çık oğlum, yap gösterini, ben buradayım. Netice mühim değil, en çok oraya çıkmak için gösterdiğin cesaretinin arkasındayım.

O kırpık ipler, dolambaçlar ve düğümler ortaya çıkardı bu güzel çiçeği. Ama en çok da bunları yapma cesaretim. Kasnağın arkasını kumaşla kapatmamalıyım belki.

Çıkış noktam Rock Lee’nin “Konoha’ da nilüferler iki kez açar.” sözü idi. Herkes ikinci bir şansı hak eder. Ah Rock Lee, bunu yaşayarak görmen en güzeli ama yine de söyleyeyim: Nilüferler kaç kere açarsa açsın; sevgini, ilgini ve emeğini, hak edenlere adamalısın.

——-

Serâzât.com’da yayınlanan yazı ve şiirlerin fikrî hakları ilgili yazar ve şairlere aittir. Bütün hakları saklıdır. İzinsiz kopyalanamaz.