Bilmezdim gayyanın bu kadar derin olduğunu…
Çıkmaya çalıştıkça nefsin vurduğu topuzu…
Bilmezdim uslanmaz nefsimin zavallı hâlini:
Sersemlemiş, tarumar edilmiş, harap şeklini…
Bilmezdim o nûrun ardındaki kör karanlığı,
Masum kalbimin bana oynadığı cambazlığı.
Bilmezdim saadet bulutu nasıl kararacak
Veya ruh nerede ve ne zaman huzur bulacak,
Bilmezdim hayatın ruhu bu kadar yorduğunu,
Yorulana devanın yalnız Hak’ta olduğunu.
Biliyorum, sevmek kuyu tepesindeki mehtap;
Sevilmek… Her uzanan el, bir mütebessim sertap.
Biliyorum, deli nefsin terbiyesi çok yakın;
Dinçleşir o, yeter ki günahtan, cânanından sakın.
Biliyorum, kasvetli karanlık nurla dolacak,
Kalp onu bulacak, o da sevda ile yanacak.
Biliyorum, bulutlar ardından güneş göründü,
Doldu nurla doldu! Nasıl da ruh aşka büründü.
Biliyorum, yuvarlanan taş zinhar yosun tutmaz;
Cefasız yolun sonu heyhat istikbâle varmaz.
——-
Serâzât.com’da yayınlanan yazı ve şiirlerin fikrî hakları ilgili yazar ve şairlere aittir. Bütün hakları saklıdır. İzinsiz kopyalanamaz.
‘ Biliyorum bu kalp onu bulacak , o da sevda ile yanacak …