Muhabbet

“Sevmeyene karınca yük, sevene filler karınca; dağı bile taşır insan aşık olup, inanınca.” demiş Şems-i Tebrizi Hazretleri.

Sevgi yani muhabbet her işin başıdır. Severek yapılan işte bereket vardır. O yüzden her ne isteniyorsa, önce sevgisi murâd edilmelidir. Bir sanat dalı ile mi uğraşmak istiyoruz (edebiyat, hat sanatı, tekzip sanatı gibi) yada bir ilim dalı ile mi meşgul olmak istiyoruz, ilk atılacak adım bellidir. Açmalıyız ellerimizi; ya Rabbi bunu bana sevdir demeliyiz yada evlatlarımız için yine açıp ellerimizi; ya Rabbi Sen’i sevdir, Habibini sevdir, namazı sevdir diye dua etmeliyiz. Sevgi kalbe düştüyse endişeye mahal yok.

Öyle ya; “Aşk ile koşan yorulmaz” demiş Neşet Ertaş…

Ama muhabbet eksikse hep oluyormuş gibi olur devam ediyormuş gibi olur, ilk yokuşta pes eder insan. Seven pes etmez, yarı yolda kalmaz, yarı yolda bırakmaz.

Hani Anadoluda bir söz vardır ya, “Gönülsüz aş ya karın ağrıtır ya baş” diye, işte işin özü budur. Muhabbetsiz yapılan iş ne Hakk’ı razı eder ne de kullarını memnun.

Yine bir söz okumuştum İngiliz gazeteci David Frost’a ait, sevginin önemini destekler mahiyette, “Eğer başarılı olmak istiyorsan, başarıyı hedef alma; sevdiğin ve inandığın işi yap, başarı kendiliğinden gelecektir.” İşte sevmek, severek başlamak, severek çalışmak bu kadar mühim.

Ve yine sevgi ve muhabbet konusunda sahibini şuan hatırlayamadığım güzel bir sözü nakletmek isterim yeri geldiği için; “Muhabbet meşakkatleri göğüslemeyi kolaylaştırır, zahmetleri rahmete inkılâp ettirir.”

Velhasıl seven yolda kalmaz, seven mahçup olmaz yeter ki şu duaya devam edelim zira ciddi önemi haizdir.

Allahü Teala razı olduğu işleri, razı olduğu kişileri sevdirsin.

——-

Serâzât.com’da yayınlanan yazı ve şiirlerin fikrî hakları ilgili yazar ve şairlere aittir. Bütün hakları saklıdır. İzinsiz kopyalanamaz.