Yağmurda en çok yürümeyi severim ben…
Ilık bir esintinin eşlik ettiği yağmurlar. Hani şu üşüdüğümüz için değil de çok fazla ıslanmamak için biraz kalın giyindiğimiz yağmurlar…
Ha bir de ağlamayı severim yağmurda yürüyerek. Gülüşünüze dokunmaz, sevinçlerinize dokunmaz yağmur.
Ama göz yaşlarınızı kendi damlalarının arasına alır, gizler göstermek istemediklerinizden.
Saat gözetmeksizin farkettiğim her an; çıkarım yağmurla yolculuğuma… Ve girerim bambaşka bir duygu iklimine…
Onunla birlikteyken şiir okurum, beyit okurum ve hemen dua etmek gelir aklıma…
Dert ortağım o benim. Sabırla dinler. Üzüntülüysem yağar sessiz sessiz, sinirliysem o da hırçınlaşır ama sonunda hep sakinleştirir. Öfkelenme sakin ol der gibi okşar başımı sohbetin sonunda.
Ama bazı insanlar gibi derdimin ortasında gidivermez, kesilivermez hiçbir zaman.Ayrılıncaya kadar o beni dinler ben de onu…
Şemsiyeler giremez aramıza…
——-
Serâzât.com’da yayınlanan yazı ve şiirlerin fikrî hakları ilgili yazar ve şairlere aittir. Bütün hakları saklıdır. İzinsiz kopyalanamaz.
