Gelip geçen ömürdü, biz onu zaman sandık.
Vakit nakit dediler, ganimet dolu sandık!
Kasırgalı limanda, derin hülyâya daldık.
Mahlukât ormanında, bir dal bir budak kaldık…
Feryat yüklü heceler, sükûtla sırdaş olduk,
Maziden kalan gamla, muvakkiti uyuttuk.
Gönül harabesinde, hasret çerağı yaktık,
Hüzün tufanlarında, huzura yelken açtık…
Serap yokuşlarında, biz umudu yâr bildik,
Gölgesiyle avunduk, bir ömrü var bildik…
Mehtâbı yoldaş ettik, zifirî yollar geçtik,
Kırık bir kandil ile, fecre bin hayâl biçtik!
Göçüp giden izlerde, hicrana perde kurduk,
Kördüğüm akşamlarda, vuslatı düşte bulduk!..
Kök saldık çorak yere, yeşerdi dikenlerle,
Rüzgâra inat durduk, dallarla, gölgelerle…
Âteş ile rakseden, nurlu sazlar kül olmuş.
Nefsîne gâlib kişi, bulmuş hakkı kul olmuş.
Zemîn-i çeşm olup, yaşlardan bir göl kurduk,
Dolup dolup damlaya, bahr-i eşke savrulduk!
——-
Serâzât.com’da yayınlanan yazı ve şiirlerin fikrî hakları ilgili yazar ve şairlere aittir. Bütün hakları saklıdır. İzinsiz kopyalanamaz.
“Nefsîne gâlib kişi, bulmuş hakkı kul olmuş.”
Maşallah. Kaleminize sağlık
Teşekkür ederim efendim.