Âhu gözlüm! Hoş geldin! Tamam da… Şimdi neden!
Ben… Vefâsız… Elden ayaktan düşmüşken neden?
Ey nâzenin gül! Biz nâzına gençlik satmışız!
Sen git artık gençlere! Bizedir nâzın neden!
Sanma mühlet var bin yalan “Bugün-Yarın…”‘lara…
Ben misafirdim bir tek gün sana… Yarın neden?
Güle gelmişse hazan, bülbüle susmak düşer:
Gelir elbet bir bahar… Bu kadar gavgâ neden!
Şehriyârâ! Bu sana bir Serâzât pendidir:
Gonca bilmez güllüğü ona ağlarsın neden?
Hayatın geçiciliğini, fırsatların iş işten geçtikten sonra geldiğini anlatan meşhur bir şiirdir. Şehriyâr’a aittir. Şairin şahsiyeti ve diğer şiirlerinden âzâde olarak, gazeldeki mazmûnun calibliği sebebi ile beş beyti manzum olarak tercüme edilmiştir. “Şiir tercüme edilemez,” diyen doğru söylemiş. Letâfetinden bir şeyler eksilmeden aktarılamıyor. Bir de gazel aruz vezninde, bu fakirin derbeder tercümesi 14’lü hece vezninde. Hüsn-i niyetinize iltica ederim. Gazelin orijinali aşağıdaki gibidir:
——
Serâzât.com’da yayınlanan yazı ve şiirlerin fikrî hakları ilgili yazar ve şairlere aittir. Bütün hakları saklıdır. İzinsiz kopyalanamaz.
